Zo kweek je ijzersterke kuiten.

Het is als het overgeslagen kindje tijdens de gym, als de Bounty in het celebrations-doosje, als Engelse drop in een snoepzakje: het is de kuitspier, een spier die we te vaak overslaan bij het trainen. Tijd om daar korte metten mee te maken en die onderbenen te beitelen tot een meesterwerk, met de calf raise.

Hoewel de kuiten al in veel bewegingen en oefeningen worden meegenomen, kan het geen kwaad om ze apart te trainen. Door de kuitspieren te isoleren maak je ze niet alleen sterker, maar werk je ook aan een compleet fysiek. Hoe vaak zien we sporters met een bovenlichaam als Zeus maar met de onderbenen van een vijfjarige. Daar moet een eind aan komen. Daarom is de calf raise een goede eerste stap, mits goed uitgevoerd. Techniek gaat boven alles bij deze oefening: te vaak bouncen (lees: stuiteren) sporters een paar keer snel op en neer aan het einde van hun training. Maar dat is geen calf raise, dan ben je vooral je pezen aan het belasten. Zo train je de kuitspieren wél op de juiste manier:

Een variatie op de calf raises is de donkey calf raise. Onderzoek wijst uit dat dit dé kuitoefening is voor maximale spieractivatie. Het mooie is dat je 'm makkelijk kan opzetten in een smith machine, of gewoon met een bankje en een verhoging:

Check ook deze 5 oefeningen voor ijzersterke kuiten.

Regelmatig zie je sporters de calf raise zittend uitvoeren. Het grote verschil tussen een staande en zittende calf raise zit in de spieren die je traint. Als je gaat staan, train je vooral de gastrocnemicus - de grote kuitspier die de tweevormige bult achterop je been vormt. Ga je zitten, dan pak je vooral de soleus. Dat is een kleinere, platte kuitspier die onder de gastrocnemicus ligt.

Beide zijn belangrijk voor een goed stel onderbenen, dus wissel de standing calf raise regelmatig af met de seated calf raise. Dit zijn de beste beenoefeningen op een rijtje.