Elk item op deze pagina is gekozen door een ELLE-editor.We kunnen commissie verdienen op sommige van de items die u koopt.Ik heb de laatste tijd veel nagedacht over hoe de live-action Mulan de #1 Disney-hottie gaat vervangen door een nieuwe aanbidder.Het enige dat deze pijn verzachtte, was de herinnering aan de perfectie van de cast van de live-action Lion King.Maar wat is het met deze remakes die zo'n viscerale reactie uitlokken?Is het pure nostalgie of is er iets magisch aan animatie dat onmogelijk te repliceren is met mensen en CGI... tenzij je Beyoncé bent?Hier hebben we een verzameling samengesteld van de 30 beste animatiefilms aller tijden - en ze zijn zeker niet alleen voor kinderen.Het is ongelooflijk om te bedenken dat Disney's psychedelische explosie van vignetten in 1940 werd uitgebracht - denk aan al het werk dat is gaan zitten in het vertalen van dit soort magie naar het grote scherm.Fantasia is echt pure magie, met spectaculaire dansende nijlpaarden, centauren en een partituur met Bach en Tsjaikovski.Dan is er natuurlijk Mickey Mouse en de bezems die hem bijna verdrinken - een nachtmerrieachtig maar op de een of andere manier nog steeds heerlijk segment dat het meest iconische van de film blijft.Fantasia, de voorloper van toekomstige psychedelische animaties, blijft in je hoofd hangen als een acid trip.Fantasia is slechts kinderspel vergeleken met deze lang verloren gewaande psychoseksuele koortsdroom van de Japanse regisseur Eiichi Yamamoto, die zich liet inspireren door La Sorciere, het feministische boek over hekserij van de Franse schrijver Jules Michelet.Belladonna was te X-rated voor zijn eigen bestwil en slaagde er niet in om populaire voet aan de grond te krijgen bij de release, en sloot zelfs zijn moederstudio.Maar met een Amerikaanse release in 2016 - meer dan vier decennia later - vond dit merkwaardige werk een nieuwe cult-aanhang en een nieuw publiek om te schandalen (het is nogal schokkend, zelfs naar moderne maatstaven).Hoewel ze op de meest delicate manier is getekend, met zachte pastelkleuren en aquarellen, traumatiseert Belladonna bijna onmiddellijk de kijker - evenals zijn heldin, die wreed wordt aangevallen.Beschouw jezelf als gewaarschuwd.Waren alle animators in 1973 gewoon aan het trippen?Deze Frans-Tsjechische animatie van René Laloux is als een door Salvador Dali-gedicht Dr. Seuss-boek, een vreemde sciencefiction-rariteit over blauwhuidige wezens, Draags genaamd, die mensen ("Oms") tot slaaf hebben gemaakt op een verre planeet.Hoewel de extreem tweedimensionale tekenstijl doet denken aan kinderboeken, wijst het huiveringwekkende, op de Koude Oorlog geïnspireerde, genocidale verhaal van Fantastic Planet het meer naar de "volwassen" kant van de schaal.Het is nooit geen reis, en een hedendaagse bezichtiging zal waarschijnlijk een huiveringwekkende vertrouwdheid hebben in ons onrustige politieke klimaat.Hoewel dit wordt beschouwd als "budget-Disney" (Robin Hood was de eerste film uit de studio na de dood van Walt Disney, en het werd een "vernedering" genoemd), is het nog steeds een van de beste.Robin Hood is natuurlijk de beroemde held van de kleine mensen, die steelt van de rijken en aan de armen geeft.Er zijn verschillende aanpassingen van de kerel geweest, maar geen enkele zo charmant als Disney's vos, die vreemd genoeg heet was?Robin Hood speelt zich af als een sprookje, met een verteller van een fluitende haan, een schone maagd (Maid Marian, Robin's foxy love interest) en een ploeg harige vrienden die Robin helpen terug te krijgen wat de Trump-achtige prins John heeft meegenomen.De filmmakers zouden zich echt moeten verontschuldigen bij iedereen die dit heeft gezien, denkend dat het een onschuldige Peter the Rabbit of Thumper-from-Bambi-film zou zijn.Laat je niet misleiden door het verhaal "Het is een mooie dag" in de trailer, die snel wordt gevolgd door "Of is het?"Inderdaad.Dit geanimeerde avontuur, aangepast naar de roman van Richard Adams, is brutaal in de manier waarop schattige cartoonkonijntjes constant in gevaar worden gebracht - denk aan met bloed doordrenkte velden en verontrustende sterfgevallen - terwijl ze proberen een nieuw thuis te vinden.De politieke allegorie en de poëtische toon van dit schrijnende verhaal zullen de kijker geschokt achterlaten.Kanye West was opgetogen over het feit dat het een van zijn favoriete films is, en we moeten het hem geven - de man heeft een goede smaak.Deze apocalyptische film, die zich afspeelt na een nucleaire explosie in Tokio, deelt in het sci-fi-genre van Blade Runner (ook in het jaar 2019) en The Matrix, met een futuristische stedelijke setting die tot in ongelooflijke details is getekend.Akira speelt zich af in Neo-Tokyo en volgt een tienermotorrijder genaamd Tetsuo op een actievolle missie om de gevangengenomen paranormaal begaafde Akira te bevrijden.Net als Ghost in the Shell (die deze maand een live-adaptatie van Scarlett Johansson met in de hoofdrol krijgt), wordt deze tot manga gedraaide film beschouwd als een van Japans beste animatiewerken en heeft hij een enorme cultstatus.Niet alleen een van de beste van de gevierde Studio Ghibli-filmmaker, Hayao Miyazaki, My Neighbor Totoro is gewoon een van de beste animatiefilms ooit.Het zorgt altijd voor een oppepper, met twee schattige kinderen die magie vinden buiten hun bescheiden Japanse huis, waaronder de schattigste, zachtaardigste reus (Totoro) en een wonderbaarlijke kattenbus.Het maakt niet uit hoe oud je bent, Totoro zal ervoor zorgen dat je je weer als een kind voelt: vrolijk ongeremd, open voor bovennatuurlijke geneugten, of gewoon open voor de meest basale geneugten van het leven - zelfs wanneer er een donkere context opdoemt (hier, een Japan van na de Tweede Wereldoorlog).Als jij ook bent opgegroeid met de wens om een ​​zeemeermin te worden, dan bood deze Disney-film een ​​beetje perspectief via onze belangrijkste meid Ariel, die ernstige been-and-land-afgunst had.De kleine zeemeermin was het begin van Disney's renaissance (zie ook: de volgende paar films op deze lijst), en het is duidelijk waarom.Dit Faustiaanse verhaal van een zeemeermin die haar prachtige stem opgaf om het leven als mens voort te zetten (en verliefd te worden op de dromerige prins Eric) gaf ons een van de meest memorabele Disney-soundtracks, samen met een wilskrachtige, avontuurlijke doorzetter van een heldin die zelfs op haar koppigst en frustrerendst herkenbaar is.Natuurlijk, er zijn wat suffe dingen aan deze film, zoals de prins die verliefd wordt op een meisje dat niet terug kon praten, maar de blijvende erfenis van The Little Mermaid is als een Disney-favoriet aller tijden.Niet voor niets was dit de eerste animatiefilm die een nominatie voor Beste Film ontving.Beauty and the Beast is Disney op zijn best - prachtig geanimeerd, met een spannend, oprecht verhaal - en daarom zijn er zulke hoge verwachtingen van de live-remake.Elk meisje dat ik kende, wilde opgroeien tot Belle, de mooie gek die meer bezig was met het lenen van boeken uit de bibliotheek dan met het accepteren van Gastons grove en oppervlakkige avances.Natuurlijk is er dat, eh, bestialiteitselement, maar kijk, het punt is dat alleen een pure ziel als Belle de prins in de buffel kon zien en hem kon bevrijden van de vloek die hem in een monster veranderde en alle anderen in het kasteel in keukengerei .Verdomme, Disney was goed bezig, in navolging van The Little Mermaid en Beauty and the Beast met een andere instant klassieker, Aladdin: het verhaal van vodden tot rijkdom, aangepast van Duizend-en-een-nacht met een Shakespeariaans tintje (ahem, Othello).Een broodstelende dakloze jongen met open vest valt voor een koninklijke prinses die buiten zijn klasse valt met een huisdierentijger, en probeert haar met succes het hof te maken, ondanks de poging van de kwaadaardige Jafar om haar hand te stelen, dankzij een geest met de stem van Robin Williams en een magisch tapijt.'Een hele nieuwe wereld' trouwens?Een absolute knaller.Wat een raar filmpje!Maar ook een geweldige.Hayao Miyazaki's hoofdpersoon hier is een ex-WWI Italiaanse gevechtspiloot die toevallig ook... een varken is.Wel, ja, het is een vloek waar onze dierbare Porco Rosso (vertaling: Red Pig) mee moet leven.Maar dat weerhoudt hem er niet van om te kletsen met prachtige vrouwen of vliegende vliegtuigen - de laatste dankzij de hulp van een mechanische beschermeling genaamd Fio.Hoe raar het ook is, Porco Rosso is briljant en grappig, en neemt een fascinerende draai aan de geschiedenis.Er is een beetje Casablanca, Pandora en de Vliegende Hollander, en zelfs een vleugje Inglourious Basterds, en de kinderlijke opwinding die alle beste films van Miyazaki in beslag neemt.Weet je nog dat Tim Burton spookachtige hits maakte, in plaats van vreemde Alice in Wonderland-films met Johnny Depp?The Nightmare Before Christmas is een van Burtons belangrijkste werken (het werd zelfs geëerd in een Blink-182-tekst) en enorm invloedrijk voor de stop-motionfilms die volgden.Deze Halloween-slash-kerstfilm, die Burton bedacht en regisseerde, volgt de skeletheld Jack Skellington, die kerstsfeer in zijn Halloween-stad probeert te brengen.Luister naar de ongelooflijke Danny Elfman-score.Nog een Disney-inspanning van Shakespeare: hier wordt Hamlet aangepast tot een verhaal over leeuwen en hun junglevrienden.The Lion King verkoopt nog steeds tickets op Broadway, allemaal dankzij deze immens populaire animatie.De film had een robuuste cast en serieuze pop-cred, waarbij Elton John de leiding had over de soundtrack.Het is onmogelijk om de liefde (vanavond) niet te voelen als je Simba en Nala ziet worstelen in het gras, maar het is ook compleet verwoestend wanneer Scar zijn broer Mufasa verraadt en de wees Simba laat denken dat hij verantwoordelijk is voor de dood van zijn vader.Simba staat echter weer op zijn pootjes dankzij een beetje "Hakuna Matata" van zijn nieuwe knoppen Pumbaa en Timon, en we zien de welp veranderen in de nobele koning van de jungle die hij altijd had moeten zijn.De verrassend indrukwekkende derde aflevering, Toy Story 3, mag dan wel degene zijn die in 2010 de Oscar voor Beste Film kreeg, maar de met de computer geanimeerde eerste Toy Story is het OG-meesterwerk dat Pixar de leiders maakte op het gebied van uitmuntende animatie.Twee rivalen, cowboy Woody en astronaut Buzz Lightyear, overwinnen langzaam hun verschillen in een oprecht verhaal over vriendschap en opgroeien, en beginnen aan een avontuur dat hun achtergrondverhalen over het westen en de ruimte waardig is.En Randy Newman's "You've Got a Friend in Me"?Klassiek.Griekse mythologie is nog nooit zo leuk geweest.Vergeleken met zijn Disney Renaissance-stalgenoten, wordt er niet genoeg over Hercules gepraat, maar dit verhaal van een halfgod die als baby wordt gescheiden van zijn almachtige ouders Zeus en Hera is een episch verhaal dat zijn grillig sterke held blijft testen.Het beste deel van de film is echter niet de hoofdrolspeler in de titel, maar zijn liefdesbelang, Megara - die trouwens een serieus column-achtig haar heeft - een meisje dat niets met haar te maken heeft en door haar wordt gekweld ex-vriend en Hades (we zijn er allemaal geweest, toch?) en speelt terecht hard to get met Herc.Laten we ook de iconische Muzen niet vergeten, die zingen als leden van de meidengroep uit het Phil Spector-tijdperk;in een van de meest memorabele scènes voorzien ze Meg van achtergrondzang in haar verliefde "I Won't Say I'm in Love"-nummer.Deze proto-Black Swan-animatie van Satoshi Kon is geen lichte kijkervaring en zeker niet kindvriendelijk.Het begint onschuldig genoeg met Mima, een Japanse popster die besluit om te gaan acteren.Dit maakt haar fans boos, vooral een enge stalker, die haar leven op angstaanjagende manieren begint binnen te vallen.Mima begint ook gekweld te worden door een alter-ego die beweert de echte zij te zijn, terwijl ze dieper in een louche industrie terechtkomt die haar in steeds meer compromitterende posities plaatst.Het dubbele identiteitselement doet denken aan het werk van Alfred Hitchcock (en dat van zijn nazaat, Brian De Palma), en er is ook een vleugje Olivier Assayas (Personal Shopper, Demonlover).Grafisch, seksueel expliciet en beklijvend, Perfect Blue is een gedurfde kijk op beroemdheden, de gewelddadige blik van de media en de geschiedenis van Japan met seksualisering en uitbuiting.Waar waren we toen Mulan volledig opdook op de begrafenis van gender, zoals: "Hallo, ik ben hier om tegen een paar Hunnen te vechten"?Mulan gaf ons niet alleen de broodnodige Aziatische representatie op het scherm, maar ze werd een dapper rolmodel dat weigerde zich te laten beperken door gedateerde seksistische normen.Onze Chinese heldin wordt een van de jongens en gaat het leger in om haar bejaarde vader van de plicht te ontlasten.Onderweg delen zij en kapitein Li Shang wat vonken en schoppen ze samen wat Hun kont.Zoals in de meeste grote Disney-films, is er een gekke sidekick: de Eddie Murphy-stemhebbende minidraak, Mu-Shu.Bovendien nam Christina Aguilera de popversie op van Mulans volkslied over de identiteitscrisis, "Reflection" - waar moet je niet van houden?Het wilde succes van Shrek kan worden toegeschreven aan hoe perfect het geschikt was voor zowel kinderen als volwassenen.Voor kinderen was het een fantastisch sprookje, compleet met kasteel, draak, jonkvrouw in nood en een vloek die verbroken moest worden.Maar deze DreamWorks-animatie - waarin Mike Myers de titulaire boeman uitsprak, Eddie Murphy zijn trouwe ezelspaard en Cameron Diaz als prinses Fiona - boorde Shrek ook met een lading popcultuurreferenties, van Robin Hood tot The Matrix, en een soundtrack die toegegeven aan de ouderlijke menigte.Ik hoorde voor het eerst "I'm a Believer" en "Like a Virgin" dankzij Shrek - en laten we Smash Mouth nooit vergeten, die hun fans nog steeds "Shrekers" noemen.Met My Neighbor Totoro als een van Hayao Miyazaki's beste, blijft Spirited Away de enige Japanse film die de Oscar voor beste animatiefilm mee naar huis heeft genomen, en het is nog steeds de meest winstgevende film van Japan.Maar in tegenstelling tot Totoro heeft Spirited Away een duistere kant en is het vaak echt angstaanjagend - of het nu gaat om het belangrijkste plotpunt van een klein meisje dat vast komt te zitten in de geestenwereld, of die scène waarin de ouders van hoofdpersoon Chihiro in varkens worden veranderd.De spookachtige No-Face is een andere Miyazaki-creatie die onze dromen blijft achtervolgen, maar het idee om gescheiden te zijn van je ouders en te vechten om terug naar huis te gaan, is genoeg om iedereen op het puntje van hun stoel te houden.Natuurlijk verfijnt Miyazaki dit met de mooiste en meest fantasierijke illustraties.Vóór A Scanner Darkly uit 2006 experimenteerde Richard Linklater met de rotoscoping-techniek in zijn film Waking Life uit 2001.Hoewel esthetisch een enorm vertrekpunt voor de regisseur die ons Slacker, Dazed and Confused en Before Sunrise had gegeven, demonstreerde deze film Linklater's affiniteit voor waxen-poëtisch: een dode verassing dat het inderdaad zijn creatie was.Als er iets is, komt er een hint wanneer we herenigd zijn met Before Sunrise leidt Celine en Jesse (Julie Delpy en Ethan Hawke) voor een kort rendez-vous in bed, voordat we ooit wisten dat de film een ​​vervolg zou krijgen - laat staan ​​een trilogie - een paar jaren later.De kleine zeemeermin is niet de enige klassieker onder de zee op deze lijst.Pixar maakte veel los met Finding Nemo, het verhaal van een dappere kleine clownvis die gescheiden is van zijn vader en zich door de angstaanjagende diepblauwe zee moet wagen om hem te vinden.Onderweg ontmoet Nemo de sympathieke ruimtecadet, Dory (die later natuurlijk haar eigen film zou krijgen, Finding Dory);een verrassend vriendelijke haai;schattige schildpadden;en een bende zeedieren die vastzitten in de tank van een tandarts.Met wat deskundige animatie ziet de oceaan zelf er ook gewoon adembenemend uit.De graphic novel van Marjane Satrapi werd omgezet in een speelfilm met de hulp van de Franse animator Vincent Paronnaud, die de zwart-wittekeningen van Satrapi bewaarde, maar ze tot leven blies om de levendige punkgeest van het Iraanse tienermeisje te evenaren in het hart van deze coming of -leeftijd verhaal.Satrapi, die co-regisseerde, putte (letterlijk en figuurlijk) uit haar eigen leven en onderzocht wat het betekent om een ​​vrouw te zijn in een land met strikte traditionele normen, en haar verhuizing naar Europa, wat nieuwe vragen opriep voor haar identiteitsgevoel.Misschien wel de beste film van het stop-motion-animatiehuis Laika, Coraline is ook regelrecht eng, en geen wonder: het is aangepast uit een Neil Gaiman-boek.Zoals alle kinderen is Coraline gefrustreerd door haar ouders, dus rent ze weg en vindt Stepford-achtige vervangers, die griezelig vrolijk zijn, met zwarte knopen in plaats van ogen.Dat alleen al is al gruwelijk genoeg, maar Coraline gaat ook de confrontatie aan met een gruwelijke spinnendame, rechtstreeks uit een James Wan-film.We kunnen niet wachten op de aankomende met sterren bezaaide animatie van Wes Anderson, Isle of Dogs, grotendeels omdat hij het zo goed deed met zijn Roald Dahl-aanpassing, Fantastic Mr. Fox.Het bronmateriaal, over een vos die graag steelt van gemene boeren, bleek rijp te zijn voor Andersons auteurschap - niet alleen visueel, maar ook in het wrange gevoel voor humor dat in al zijn andere films te vinden is, perfect hier afgeleverd door George Clooney.Don Hertzfeldts speelfilm uit 2012, It's Such a Beautiful Day, had gemakkelijk de lijst kunnen halen, maar het is zijn Oscar-genomineerde korte film, World of Tomorrow, die zijn meest aangrijpende blijft.De wrange "Ik word niet langer verliefd op rotsen" is schattig en citeerbaar, maar in slechts 17 minuten kan deze film je zowel hardop laten lachen als snikken als een baby.Geanimeerd in de kenmerkende lijntekening van Hertzfeldt, volgt deze futuristische korte film een ​​schattig kind genaamd Emily (ingesproken door zijn vierjarige nichtje), die haar toekomstige, volwassen kloon ontmoet.De kloon neemt haar mee op een reis door het geheugen, nadenkend over het leven met een sentimentaliteit die het bevattingsvermogen van de peuter te boven gaat, maar absoluut begrijpelijk voor oudere kijkers.Heerlijk, en toch hartverscheurend.2015 was duidelijk een goed jaar voor instant-geanimeerde klassiekers.Inside Out, dat de Academy Award voor beste animatiefilm in de wacht sleepte, speelt zich af in de geest van de 11-jarige Riley.Het originele, hartverscheurende concept volgt Riley's emoties - zoals Joy (Amy Poehler) en Disgust (Mindy Kaling) - terwijl ze met haar familie naar een nieuwe stad verhuist.Controversiële mening: Princess Mononoke is het beste werk van Hayao Miyazaki.Donker en visceraal, Mononoke is niet voor bangeriken.Een fantasierijk visueel feest, het epische verhaal van de jonge krijger Ashitaka die door een demonachtige infectie vecht om vrede te brengen tussen de goden van het land en de destructieve mensen die het bewonen, is ook de zevende meest winstgevende animatiefilm aller tijden - en het is gemakkelijk te zien waarom.Een andere animatiefilm die de vernietiging wil belichten die mensen aanrichten op de aarde en haar wezens, FernGully, is het verrukkelijke kinderverhaal over Crysta (Samantha Mathis), een fee die gelooft dat mensen uitgestorven zijn totdat een houtkapbedrijf haar Australische regenwoud dreigt te vernietigen.Nadat ze per ongeluk een mensenjongen Zak (Jonathan Ward) kleiner heeft gemaakt, laat ze hem de glorie van haar huis zien en probeert ze een krom bedrijf te stoppen dat vastbesloten is om te vernietigen.Klinkt het een beetje als Avatar en Princess Mononoke?FernGully deed het als eerste, en bevat ook een van de meest onderschatte uitvoeringen van wijlen Robin Williams.De enige superheldenfilm op deze lijst, Under the Red Hood, is waarschijnlijk het enige voorbeeld van een Batman-film waarbij de Joker niet eens in de buurt komt van het beste deel.Batman neemt het op tegen een gewelddadige burgerwacht die erin slaagt om zelfs Bruce Wayne's vermogen om Gotham City op te ruimen te boven te gaan... maar met veel bloedvergieten.Een echt aangrijpend oorsprongsverhaal met een bevredigende wending.Hier is nog een terechte winnaar van de Academy Award voor beste animatiefilm (om nog maar te zwijgen over de gevaren van menselijk afval en vervuiling).De laatste robot die al meer dan 700 jaar op aarde is, begint WALL-E gedachten en een nieuwsgierige persoonlijkheid te ontwikkelen (volledig weergegeven in gebroken robotspraak).De eenzame bot wordt verliefd op een gestroomlijnd nieuw model, naar de aarde gestuurd om te zoeken naar leven.Zo begint een van de meest serieuze en charmante Disney Pixar-films van onze tijd.Tower is een bloedstollende animatiedocumentaire over de beruchte schietpartijen in 1966 op de Universiteit van Texas in Austin.Een mix van animatie, persoonlijke getuigenissen en radio-uitzendingen, de film is een beklijvende kijkervaring over een pijnlijke dag in de geschiedenis van onze natie.Nu het langverwachte vervolg in de bioscoop draait, is het misschien tijd om het origineel opnieuw te bekijken.Dit verhaal van een voorstedelijke familie van undercover superhelden die uit hun pensioen zijn, heeft veel verdiensten, maar de introductie van kostuumontwerper voor superhelden Edna 'E' Mode (Brad Bird) deed het echt stijgen.