Picnic rijdt sinds 2015 door Nederland om boodschappen te bezorgen. De smalle boodschappenwagentjes zijn inmiddels bekend in het Utrechtse straatbeeld. Iedere dag komen ze langs vele voordeuren om daar de boodschappen af te leveren. Deze boodschappen worden ingepakt in speciale distributiecentra, en worden via hubs verspreid door de stad. Tot aan dit jaar werden de boodschappen in al deze distributiecentra nog alleen door werknemers ingepakt. Maar op vrijdag 1 april kwam daar verandering in: toen opende koning Willem-Alexander het gloednieuwe gerobotiseerde distributiecentrum van Picnic aan de Atoomweg op bedrijventerrein Lage Weide. In dit centrum met 40.000 vierkante meter werkvloer nemen robots en algoritmen een groot deel van het werk over, alhoewel er nog steeds zo’n duizend mensen werken.

“In 2015 begon een team binnen Picnic met het ontwerpen van het geautomatiseerde distributiecentrum”, vertelt Julia van den Belt. Ze is business analyst bij Picnic en werkt mee aan de automatisering van het bedrijf. “De experts gingen alle beurzen op het gebied van automatisering rond, om te kijken wat er beschikbaar was. Voor het oppakken en wegleggen van verschillende boodschappen zou je bijvoorbeeld een hele specifieke robotarm nodig hebben. Eén die zware dingen niet laat vallen, en die zachte dingen niet fijnknijpt. Ook was er behoefte aan een systeem dat de kratten kan inpakken op een efficiënte manier. Je wil zo min mogelijk lucht verschepen.”

“We bezorgen vanuit dit distributiecentrum de boodschappen aan zo’n 150.000 gezinnen. Het voordeel van dit centrum is dat er enorm veel opslagruimte is. Omdat Picnic geen winkels heeft, kan het bedrijf de producten extra vers leveren – de bestelling kan meteen naar de klant. Daarom is er veel minder sprake van derving dan bij een gewone supermarkt”, aldus Van den Belt. Klanten van Picnic kunnen tot 22.00 uur hun bestelling plaatsen voor de volgende dag.

Daarna gaat het slot voor de bestelling dicht en gaat er vanuit Picnic een bestelling naar de leverancier, zoals de bakker. De bakker krijgt de bestelling binnen en gaat ’s nachts aan het bakken. De volgende ochtend vroeg worden de broden afgeleverd en nog voor het einde van die dag hebben de klanten het brood in huis. Er zijn dan geen overgebleven broden die moeten worden weggegooid.

Tekst loopt door onder afbeelding

De leveranciers komen in alle vroegte naar Picnic gereden met verse producten voor de bestellingen van die dag, of om de voorraad van het distributiecentrum aan te vullen. De grote vrachtwagens worden geleegd. Dan wordt meteen bepaald of een product naar de opslag op kamertemperatuur gaat of naar de gekoelde opslag. De twee varianten werken hetzelfde, het verschil is hier de temperatuur waarop de producten bewaard worden.

Alle producten gaan in dezelfde kratten, die speciaal voor de robots in het centrum gemaakt zijn. Ze hebben dezelfde grootte en er zit op allemaal een code die de robot kan aflezen. Zo weet die wat erin zit. Alleen bulk-producten, zoals toiletpapier, worden niet in kratten gestopt. Die pakken met wc-rollen zijn niet alleen groot, maar worden ook veel besteld. Het scheelt dan ook veel werk om die een shortcut in het proces te geven.

Tekst loopt door onder afbeelding

Het leveren van kwaliteit: het is een belangrijke voorwaarde in een geautomatiseerd proces. Van den Belt: “Als je een krat vult, moet het kattengrit onderop en komen de bananen bovenop te liggen. Niet andersom. Daarbij heb je producten op kamertemperatuur en producten die gekoeld of bevroren moeten worden bewaard.

Om al die 15.000 verschillende producten in te pakken op de goede en vlugge manier, is ingewikkelde software nodig. Eigenlijk was er geen enkel bedrijf dat die software kon leveren aan Picnic. Bovendien willen we het liefst zelf aanpassingen kunnen maken, wanneer we dat nodig vinden. Daarom is deze software speciaal door ons eigen team van software developers ontwikkeld.” Een monsterklus, als je nagaat hoeveel variabelen er zijn.

Ook de hardware moet op dit ingewikkelde systeem aansluiten: de opslag en het verplaatsen van producten wordt allemaal door machines gedaan die op een intelligent computernetwerk zijn aangesloten. Gelukkig wilde de bouwer van de hardware graag aan de plannen meewerken. Verschillende bedrijven hebben bijgedragen aan het realiseren van de geautomatiseerde inpaksystemen.

Zo zijn de lopende banden gemaakt door een Nederlands bedrijf – wereldwijd een van de beste in deze branche. In totaal ligt er zo’n 17 kilometer lopende band in het distributiecentrum. Deze lopende banden brengen de boodschappen naar de shoppers toe, die de producten in de kratten doen. Met een kar vol bestellingen voor de klanten door een groot warenhuis lopen, dat is in ieder geval in dit distributiecentrum verleden tijd.

Tekst loopt door onder afbeelding

Ook zijn er robots met de taak om plastic tasjes in de kratten te plaatsen, waar de boodschappen later in komen. De shoppers plaatsen de boodschappen van het ene krat in het andere. De producten en de plaats in het krat worden door de computer aangegeven. Zo werken er dus toch nog veel mensen in het distributiecentrum, maar is het efficiënter.

De kratten met een complete bestelling zijn klaar om de deur uit te gaan. Ze worden in een stalen frame geplaatst, dat later precies in een bezorgwagentje past. Op basis van de bestemming van de kratten worden de frames ingepakt. Daarna gaan ze in een grote vrachtwagen die de kratten naar een bezorghub brengt. Vanuit de hubs rijden de bekende elektrische wagentjes de bestellingen naar de klanten. De laatste stappen naar de voordeur doet de bezorger. Nog even en dan staan de boodschappen in de keuken, het einde van hun reis.

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief!

De nieuwe editie van de DUIC krant is uit en ligt verspreid door de hele stad. Lees hem hier of haal het op in de stad.

Lees de laatste editie hier »