Kopieer de link van het artikel

Als je aan de Rotterdamse ontwerper Lex Pott (37) naar zijn zomerfavorieten vraagt, krijg je een bijna oneindige stroom aan lievelingsdingen. Dit zijn z'n vijf áller-, állerliefste zomerplekken en -dingen.

Ontwierp: Allerlei soorten kaarsen, voor onder andere Hay en Bolsius.

Ontwerpt ook nog: Spiegels, stoelen, deuren, banken, vazen, accessoires en nog veel meer.

Nét voordat de coronapandemie begon, presenteerde Lex Pott zijn kaarsontwerpen. Ach ja, dat loopt wel los, dacht-ie nog. En loslopen deed het: iedereen zat ineens thuis en wilde wel een mooie kaars naast de televisie. Maar alles lag plat, geen fabriek kon het produceren nog aan, en dus besloot Pott ze zelf maar te gaan maken. Eerst met z’n tweeën, maar aangezien distributeurs soms wel een hele container vol kaarsen kochten, kwamen er meer kaarsenmakers aanwaaien.

Uiteindelijk konden ze met z’n twaalven zo’n vierhonderd kaarsen per dag maken, tweeduizend per week, achtduizend per maand, en dat een jaar lang. De studio ging van een prototype-werkplaats naar kaarsenfabriek, vol met een soort worstenmakers voor kaarsen, mallen, en zes smeltketels. De hele dag dezelfde cyclus van smelten, kaarsworsten maken voor in de machine, gieten, drogen en inpakken. Inmiddels heeft hij het project overgedragen, dat heeft lucht gegeven, en veel minder hoofdpijn bovendien. Pott kan weer ontwerpen. Spiegels bijvoorbeeld, of de deuren van sociale huurwoningen. En ja, ook kaarsen, want ‘die zijn de komende jaren nog niet weg te denken’. Je wordt toch een beetje die kaarsenman. Maar de smeltketels blijven voorlopig wel weg uit de studio. Gelukkig maar.

‘Ik ben inmiddels vader, en dan komt toch de burgerlijke kant in je naar boven. Het Franse eiland Île de Ré is dan de perfecte wereld: kleine winkeltjes, een goeie bakker, een ijssalon en een koffiezaakje. Het is zo perfect dat het bijna kunstmatig en eng is, zoals in de film The Truman Show, waarin alles geënsceneerd is. Ik denk alleen niet als Truman, ik hoef er niet weg: ‘Kan mij alles verrotten! Het is hier heerlijk!’ Ik verzet me er niet tegen, maar misschien kom ik er ooit nog achter dat het toch een façade is.’

‘Ik heb niets met auto's, maar mijn designhart gaat sneller kloppen van de Citroën Méhari. Ik heb er nog nooit in gereden, maar telkens als ik er een zie rijden, worden al die dromen en ambities aangewakkerd. Je hebt er zelfs een met gevlochten rotanstoeltjes. Het is eigenlijk een soort brommer op vier wielen. Je kan het niet eens een cabrio noemen, het is alleen de onderkant van een auto. Een hard, logisch en simpel ontwerp. Een basaal ding van plastic en staal. Een soort doos eigenlijk, maar wát een cultauto. Ik moet ’m een keer huren, als is het maar voor een dagje.’

‘Toen ik als kind op vakantie ging, naar Zeeland, had m’n vader iets speciaals voor ons in petto. Op de eerste dag mochten we bij de ijscoman een hoorntje met één bolletje, op dag twee mochten we er twee, de dag erop drie, en zo door tot dag zeven. Zwaar overtrokken, maar een gebaar met een gigantische impact. De spanningsboog op dag zes en zeven was niet te harden. Het sprak zo tot de verbeelding, echt het ultieme zomerse beeld, zo’n hoorntje met zeven bolletjes. Ik zou het alleen niet aanraden als je drie weken weggaat.’

‘Ik ben een voorstander van licht reizen en dan zijn slippers nogal een uitkomst. Ik draag ze nooit thuis, alleen op vakantie. Gewoon twee van die plankjes in je tas en dat is eigenlijk alles wat je aan je voeten nodig hebt, de hele vakantie lang. Normaal vind ik het geen functioneel schoeisel, maar de vloek wordt een zegen als je met weinig spullen wil reizen. Blaren krijg ik er gelukkig ook nooit van.’

‘Ik hou van klassieke archetypes en de eenvoud in dingen, en ’s zomers komt dat altijd terug in streeppatronen. Op het strand zie ik het in badlakens en parasols, en in de steden en dorpen in markiezen. Dat zijn van die ouderwetse opvouwbare zonneschermen, vaak met streepjes, die zich via houten latten uitvouwen. We zijn laatst verhuisd van Rotterdam-West naar Schiebroek, en het nieuwe huis heeft ze ook. Dat was nogal een verleiding tijdens het koopproces. Als het hartje zomer is en de zon vol schijnt, mogen ze naar beneden, en dat is telkens weer genieten.’

Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u "Accepteer alles". U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor "Cookies accepteren van sociale media" aan.

Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl. © 2022 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden